Η “Πλατεία Αιώνιας Ποιήσεως” στη Σκύρο, γίνεται τόπος συνάντησης του Άγγλου ποιητή Rupert Brook με τον Γερμανό ζωγράφο Caspar David Friedrich, και η χειμωνιάτικη Σκύρος, πολιτιστική εμπειρία χωρίς σύνορα.
Από την Κωνσταντίνα Γεωργαντά
Πολιτιστική εμπειρία στη χειμωνιάτικη Σκύρο
Αρχές Γενάρη, μπήκα στο Δημαρχείο της Σκύρου και προμηθεύτηκα έναν πολιτιστικό χάρτη. Λίγο αργότερα, με τη βροχή να πέφτει ασταμάτητη στο ανηφορικό καλντερίμι και τον λεπτόφυλλο χάρτη στα χέρια, ήμουν στον δρόμο για το μουσείο. Το μόνο που ακουγόταν στη διαδρομή, ήταν οι ψιχάλες και οι γαλότσες μου στις μουσκεμένες πέτρες. Ο αέρας μύριζε βροχή, θάλασσα και ελληνικό καφέ, και με τις μυρωδιές του πρωϊνού να πυκνώνουν τον κρύο αέρα, πρόσεξα κάτω απ’ την ομπρέλα τα χαμηλά λευκά σπιτάκια με τα γκριζοκόκκινα παντζούρια. Μικρές αυλές και μουσκεμένα μανταλάκια, χόρευαν πάνω στα υγρά σχοινιά…
Συνέχεια ανηφόριζα, μα θάλασσα δεν είχα δει απ’ όταν πάτησα το πόδι μου στη χώρα της Σκύρου. Κάποια στιγμή, ακούγονται παιδικά γέλια. Κοιτάω μπροστά, και βλέπω δυο παιδιά να βγαίνουν από ένα σπίτι και να μπαίνουν στο άλλο απέναντι. Πίσω απ’ τα παιδιά, η ανηφόρα φάνηκε να τελειώνει. Συνέχισα να ανηφορίζω, και δυο λεπτά μετά, η φύση χάρισε την ομορφιά της, και η Σκύρος τοποθέτησε τη δική της εκδοχή, στον πίνακα του Φρίντριχ “Μοναχός δίπλα στη Θάλασσα”.
Από την πλατεία Μπρουκ στον Caspar David Friedrich
Όμως δεν ήταν μόνο η ίδια χρωματική και τονική παλέτα, που ταίριαξε αρμονικά στον πίνακα “Μοναχός δίπλα στη θάλασσα”, τη φωτογραφία που τράβηξα τυχαία στη Σκύρο. Κατεβαίνοντας το καλντερίμι, φτάνω σε μια πλατεία με ένα ολόγυμνο άγαλμα στη μέση. Ήμουν στην πλατεία “Μπρουκ” ή “Πλατεία Αιώνιας Ποιήσεως” όπως ενημέρωνε η ταμπέλα.
Αρχικά, το άγαλμα αυτό, φιλοτεχνήθηκε από τον Μιχάλη Τόμπρο το 1930, και είναι αφιερωμένο στον φιλέλληνα Ρούπερτ Μπρουκ (Rupert Brooke), που έγραψε κυρίως σονέτα στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο ποιητής πέθανε στη Σκύρο από τσίμπημα μολυσμένου κουνουπιού, ενώ υπηρετούσε στο Βρετανικό Βασιλικό Ναυτικό.
Και είναι αλήθεια, πως δύσκολα μπορείς να μη συνδέσεις τη μοναξιά του Μοναχού στον πίνακα του Φρίντριχ, με τη “μοναξιά” του αγάλματος που έστεκε ολομόναχο σε μια πλατεία, έχοντας το ίδιο φόντο της ανεμοδαρμένης θάλασσας. Το φυσικό τοπίο, η τέχνη και η ιστορία, δείχνουν την απαράμιλλη δύναμη τους, και συνδέουν νοητά δύο μακρινούς τόπους: Αυτόν της Σκύρου και εκείνον της Γερμανίας που φιλοτεχνήθηκε το έργο. Και υπάρχει μία ευθεία γραμμή, από το 1810 στο σήμερα. Και η “Πλατεία Αιώνιας Ποιήσεως” έχει βαπτίσει σωστά τον εαυτό της.
Κωνσταντίνα Γεωργαντά
ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ
Αρχαιολογικό Μουσείο Σκύρου
Το Αρχαιολογικό Μουσείο Σκύρου, με ευρήματα από το 2.800π.Χ,
και η αίθουσα με τη Λαογραφική Συλλογή.
SHARE